Dinsdag 13 januari aankomst Mosbach

Dinsdag 13 januari

Op de conferentie dan eindelijk na een reis van 6 uur ben ik er dan toch, eindelijk!!
We (ik en Steven Kregel) kwamen tegelijk aan met nog een groep nieuwe OMers.
En dat waren dus allemaal niet Nederlanders, dus een die zei “follow me” dus dat deden we maar.
Vervolgens kwamen we aan bij het gebouw, vervolgens begon een vrouw met een raar engels accent te praten, wat we dus niet verstonden.

Toen begon er opeens een man in het Nederlands tegen ons te praten en of we het verstaan hadden, we trokken onze schouders.
Toen zei hij dat je achter deze deur je je gewoon moest aanmelden dus we liepen gewoon door de groep heen de deur door, iedereen verbaast achter ons latend.
Na wat heen en weer gepraat wist ik dus dat ik in een “container” kwam te slapen, dus ik dacht dat zal me benieuwen dus eerst nog een bakkie gedronken met Johan Tensen en met Steven en vervolgens bracht Johan me op de plek waar ik wezen moest.
En dat bleken gewoon zoals we in Nederland de “units” kennen dan is dat precies het zelfde alleen nog verwarmd met cv e.d. ook nog.
Dus de container viel wel mee.

Toen ging ik maar weer terug het gebouw in het was zo’n beetje etenstijd dus..
Even wachten voor we het eten konden pakken maar toen konden we toch gaan zitten.
Er was bijna nergens anders een plekje vrij dan tegenover een chinees (Hong-Kong) en hebben heerlijk gepraat over geloof hoe dat een uitwerking kan hebben bij mensen.
Vervolgens komt er een Engels man bij zitten een fijne kerel waar je ontzettend veel mee kan lachen, heerlijk die ietswat ‘domme’ Engelse Humor.
Toen hebben we ’s avonds nog een preek gehad, met daarnaast Worship in het vlotte Engels, dat was ontzettend bemoedigend.

Toen hebben Steven en ik nog nagepraat en werden we vervolgens geïnterviewd met camera we dachten al gelijk dat we dat de komende avond te gaan zullen zien maar dat zien we morgen wel!

Ik ben toen maar naar bed gegaan.
Iedereen in het vertrek sliep al en ik moest nog met dat lastige Apneu apparaat aan de gang.
En het zat nog niet helemaal goed en dat ding blies maar lucht langs m’n neus volgens mij heeft het best wel herrie gemaakt maar vanochtend hoorde k er niemand over, dus… het zal wel goed zijn.

Ik ben nu op het is bijna 5 voor 8 in de morgen we zitten hier met een paar man naast elkaar te typen wel gezellig!
Ik heb zo een persoonlijk gesprek met een Duitser die een soort van intake aan boord doet, helaas Karlijn Wiltink doet het alleen bij de vrouwen anders hadden we er mooi in het Nederlands over kunnen kletsen ma ja.. het is niet anders.
Tot morgen..