In Noord Afrika
Door: Jos Hazeleger
Blijf op de hoogte en volg Jos
28 November 2010 | Egypte, Port Said
Na een hele poos niet geschreven te hebben dacht ik nu toch maar even de “pen” weer op te pakken.
Nadat we uit Malta zijn uitgevaren voeren we naar Libie.
Daar was het ook moeilijk om te communiceren naar de buitenwereld.
Dit vanwege restricties om eventuele “gevaren” te ontwijken.
Een van de dingen die we geleerd hebben is dat moslims ook gewoon mensen zijn.
Alleen door vaak door traditie en familiebanden blijven de familieleden als moslim verder leven.
een van de eerste dagen in Tripoli wa ik uitgenodigd voor een studenten van een universiteit die met ons wilden praten/ discuseren over de wereld economie.
Dit was wel interessant maar ook moeilijk.
Dit omdat hun veel meer weten over hun economie en de algemene wereld economie.
En ook nog dat we bijna 2 jaar niet meer in Nederland zijn geweest!
Verder vonden we het ook erg verrassend dat bij hen vrouwen “gelijk” waren.
Ja, vertelde de (vrouwelijke) proffesor dat vrouwen mogen auto rijden, ze mogen een belangrijke baan hebben als officier of wat dan ook.
Dus helemaal hetzelfde, toch?
Nu wilde we de discussie niet forceren door te zeggen dat het niet klopt maar toch ligt er wel een ondertoon in de samenleving dat er wellicht een dreiging ligt als de vrouw iets verkeerd doet ze in sommige gevallen toch wel verschikkelijke dingen doorstaan...
Verdere havens waren vergelijkbaar met elkaar, al hadden we in Misurata meer overlast van “jonge” mannen die dachten dat “onze” Westerse vrouwen vrij toegankelijk waren.
En daus dat ze een vrouw wel konden “oppikken” hier en dus kregen de meiden aan boord domme vragen alleen maar omdat de cultuur het niet zomaar toelaar dat een man met een vrouw praat!
En dus met Westerse meiden kan dit schijnbaar wel, en dit bleekdan ook al was dit tot overlast van de meiden aan boord!
Nadat we uit Libie Gevaren zijn kwamen we hier aan in Egypte.
Dit ook wel een Moslim land met wel bijna 10 % aan Christenen.
Hier wordt het aan Buitenlanders wel toegelaten om het Christen zijn te mogen uiten, zolang het maar niet te openlijk is, is het goed!
Verder op dit moment zijn we op wacht en ook druk met re-entry.
Dit zal een leuke maar interressante tijd worden.
Maar we mogen weten dat we dit zeker niet alleen doen endat God altijd met ons is waar we ook naar toe gaan.
Wat we zometeen thuis gaan doen weet ik nog niet.
Maar we mogen daarin ook vertrouwen op onze Papa die met ons gaat dag aan dag, om ons heen is en met Hem wandelen.
Ps 86,11
Wijs mij uw weg, HEER, laat mij wandelen op het pad van uw waarheid, vervul mijn hart met ontzag voor uw naam.
In Zijn Naam,
Jos
Nadat we uit Malta zijn uitgevaren voeren we naar Libie.
Daar was het ook moeilijk om te communiceren naar de buitenwereld.
Dit vanwege restricties om eventuele “gevaren” te ontwijken.
Een van de dingen die we geleerd hebben is dat moslims ook gewoon mensen zijn.
Alleen door vaak door traditie en familiebanden blijven de familieleden als moslim verder leven.
een van de eerste dagen in Tripoli wa ik uitgenodigd voor een studenten van een universiteit die met ons wilden praten/ discuseren over de wereld economie.
Dit was wel interessant maar ook moeilijk.
Dit omdat hun veel meer weten over hun economie en de algemene wereld economie.
En ook nog dat we bijna 2 jaar niet meer in Nederland zijn geweest!
Verder vonden we het ook erg verrassend dat bij hen vrouwen “gelijk” waren.
Ja, vertelde de (vrouwelijke) proffesor dat vrouwen mogen auto rijden, ze mogen een belangrijke baan hebben als officier of wat dan ook.
Dus helemaal hetzelfde, toch?
Nu wilde we de discussie niet forceren door te zeggen dat het niet klopt maar toch ligt er wel een ondertoon in de samenleving dat er wellicht een dreiging ligt als de vrouw iets verkeerd doet ze in sommige gevallen toch wel verschikkelijke dingen doorstaan...
Verdere havens waren vergelijkbaar met elkaar, al hadden we in Misurata meer overlast van “jonge” mannen die dachten dat “onze” Westerse vrouwen vrij toegankelijk waren.
En daus dat ze een vrouw wel konden “oppikken” hier en dus kregen de meiden aan boord domme vragen alleen maar omdat de cultuur het niet zomaar toelaar dat een man met een vrouw praat!
En dus met Westerse meiden kan dit schijnbaar wel, en dit bleekdan ook al was dit tot overlast van de meiden aan boord!
Nadat we uit Libie Gevaren zijn kwamen we hier aan in Egypte.
Dit ook wel een Moslim land met wel bijna 10 % aan Christenen.
Hier wordt het aan Buitenlanders wel toegelaten om het Christen zijn te mogen uiten, zolang het maar niet te openlijk is, is het goed!
Verder op dit moment zijn we op wacht en ook druk met re-entry.
Dit zal een leuke maar interressante tijd worden.
Maar we mogen weten dat we dit zeker niet alleen doen endat God altijd met ons is waar we ook naar toe gaan.
Wat we zometeen thuis gaan doen weet ik nog niet.
Maar we mogen daarin ook vertrouwen op onze Papa die met ons gaat dag aan dag, om ons heen is en met Hem wandelen.
Ps 86,11
Wijs mij uw weg, HEER, laat mij wandelen op het pad van uw waarheid, vervul mijn hart met ontzag voor uw naam.
In Zijn Naam,
Jos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
